Nadejszła wiekopomna chwila, która pchnęła mnie na nieznane wody blogowania.
Muszę sobie kilka spostrzeżeń zapisać, kilka myśli uczesać i dlatego tu pisać będę.
I tak nikt tego nie będzie czytał :)
A dla mojej zdrowotności muszę rozładować napięcie. Ogólne napięcie.
Wszystko przez dramy azjatyckie.
Odkryłam ten gatunek filmowy i wpadłam w nałóg.
Drama to po prostu serial. Przeważnie serial romatyczno-komediowy, czasem kryminał lub fantasy.
Dramaty się trafiają, ale dość rzadko.
Muszę sobie na ten temat pogadać sama ze sobą.
Niezbyt mądrze. I o to właśnie chodzi.
Zaczynamy!
Zaczęło się niewinnie od "Hologramowej miłości" na Netflixie.
Azjatyckie
filmy oglądam raczej rzadko, choć muszę przyznać, że te kilka razy
wciągnęło mnie niesamowicie. Dla widza wychowanego na produkcjach
amerykańskich i europejskich, azjatyckie kino jest uwodzicielskie ze
względu na "inność". Inność w tym wypadku to również świeżość i
oryginalność. Gdy x razy karmimy się tą samą papką, tymi samymi
schematami, to bardzo nam się marzy jakaś odmiana.
Trafiłam na taką właśnie odmianę.
I utknęłam w nowym hobby.
Pewnie niedługo mi przejdzie, ale na razie bawię się jeszcze znakomicie.
Ha ja w świat azjatyckich dram trafiłam prosto ze świata tureckiego , który już był z lekka odmienny od produkcji , które znałam i na których się wychowywałam. Nie zmienia to jednak faktu , że cieszę się , że przez rozmaitego rodzaju filmografię(powinnam raczej napisać serialo-manie , dramo-manie lub lakorno-manię) mogę odkrywać kolejne kraję ich kulturę i poszerzać horyzonty. Będę tu częściej wpadać :)
OdpowiedzUsuńZapraszam do częstszego zwiedzania :) Tureckie seriale oglądałam na Netflixie, takie fantasy trochę Atiye i Protector i to było całkiem fajne. Mój ojciec ogląda te romantyczne tasiemce tureckie, ale ja mam od tego wysypkę i uciekam :) to już ciężkie. Co fakt, to fakt, dowiedziałam się mnóstwo nowych rzeczy o kulturze i obyczajach krajów azjatyckich, fajnie tak łączyć przyjemne z pożytecznym.
Usuń